Een legaat is een testament waarin de erflater aan een of meer personen een vorderingsrecht toekent. Die vordering komt (tenzij in het testament anders is geregeld) ten laste van de gezamenlijke erfgenamen. Dat vorderingsrecht heeft betrekking op een bepaald goed of op een som geld. Diegene aan wie dat vorderingsrecht op basis van het testament toekomt hoeft niet een van de erfgenamen te zijn; dat kan ook een ander zijn. Een legaat van een geldsom wordt pas na zes maanden na het overlijden van de erflater opeisbaar. Of nog later, als dat in het testament is vastgelegd.
In de wet is geregeld dat de schulden van de nalatenschap uit het legaat pas hoeven te worden voldaan nadat alle andere schulden van de nalatenschap ten volle kunnen worden voldaan. Indien de omvang van de nalatenschap onvoldoende is om de vordering aan de legataris te kunnen voldoen, dan wordt het legaat verminderd en wel naar evenredigheid. Maar erfgenamen die de nalatenschap zuiver hebben aanvaard blijven wel gehouden om tot voldoening van het gehele legaat over te gaan. Indien het saldo van de nalatenschap tekort schiet, dan moet de vordering worden betaald uit het eigen vermogen van de erfgenamen die zuiver hebben aanvaard.
