Dit weekend las ik een bijdrage in het NRC van Kim Bos en Anne-Martijn van de Kaaden over een vreselijke gebeurtenis in december van vorig jaar. Een ex schiet zijn dochter van 14 jaar en daarna zichzelf dood.
Het raakte me enorm omdat ik in mijn echtscheidingsprakrijk als advocaat soms ook af en toe betrokken ben bij scheidingen die uit de hand dreigen te lopen.
Het bericht van het meisje met haar vader kwam dus indirect heel dichtbij.
Wat was er aan de hand?
Moeder ziet haar dochter steeds meer de kant van vader kiezen. Dochter wil moeder uiteindelijk niet meer zien. Oorzaak volgens NRC: een vader die dochter steeds meer naar zich toetrekt door alles te tolereren wat dochter doet en een moeder die zich langzaam als ouder verstoten voelt door vader en dochter.
Een proces van jaren en een (jeugdzorg)instanties die langs de zijlijn staan en niets (kunnen) doen. Maar is dat zo? Kon dit niet voorkomen worden? Makkelijk gezegd natuurlijk achteraf, maar ik sta soms echt verbaasd hoe laks en onprofessioneel (jeugd)zorginstanties opereren.
Rechtbanken verwijzen heel makkelijk naar deskundige instanties die zich inmiddels gespecialiseerd hebben in kinderen in echtscheidingssituaties. Niet alleen Jeugdzorg en de Raad van de Kinderbescherming zijn hier mee bezig maar ook tal van instanties in het zogenaamde vrijwillig kader.
Bij zo’n verwijzing houd ik mijn hart altijd vast:
- Hoe lang zal het duren voordat ouders daar terecht kunnen? (een termijn van een half jaar is eerder regel dan uitzondering, want het is ‘o zo druk’).
- Hopelijk gaat iemand de zaak behandelen die echt veel ervaring heeft en kan doorpakken en zich niet door één van de ouders om de vinger laat winden.
- Hopelijk wordt niet alleen naar het kind geluisterd en worden beide verhalen van de ouders serieus genomen.
Helaas is mijn ervaring tot nu toe niet goed.
Het verhaal van Famke is echt dramatisch, hoe kon dit gebeuren en waarom heeft niemand iets gedaan? Hoe kan dit in de toekomst voorkomen worden?
Ik zou het niet weten maar wat ik wel weet is dat er in ieder geval een hele grote bezem door alle deskundige instanties moet worden gehaald die zich bezighouden met kinderen en scheidingen. De overheid moet stoppen met bezuinigen en niet weer nieuwe loketjes creëren waar scheidende ouders naar toe worden gestuurd maar verwijzen naar echte deskundigen: in ieder geval voor zaken die echt uit de hand dreigen te lopen.
Wie zijn die deskundigen dan? Het zou goed zijn om dat veel beter te monitoren.
- Echtscheidingsadvocaten die aangesloten zijn bij de vFAS (de vereniging van familierechtadvocaten en scheidingsbemiddelaars).
- Psychologen gericht op het kind en ervaring met echtscheidingen.
Heeft u vragen over dit onderwerp of dreigt uw scheiding uit de hand te lopen? Neem contact met ons op. Wij helpen u graag.
