Een misverstand over wat een co-ouderschap exact inhoudt is dat er vaak wordt gedacht dat bij een co-ouderschap ieder van de ouders exact 50% van de zorg voor zijn of haar rekening neemt.
Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Bovendien wordt er door de overheidsinstanties, zoals bijvoorbeeld bij het bepalen van kinderopvangtoeslag of de kinderbijslag, ook nog eens een verschillende definitie gegeven aan co-ouderschap. Dit komt omdat de term co-ouderschap geen wettelijke term is en nergens in de wet is vastgelegd wat de voorwaarden zijn voor een co-ouderschap. Het is een term die in de volksmond is ontstaan en waar een bepaald verwachtingspatroon van uitgaat. Op zich is dat niet erg, maar het wordt lastig als ouders er een bepaald recht aan gaan ontlenen: ik heb het recht op exact de helft van de zorg!
Co-ouderschap betekent niet meer en niet minder dat ouders na de scheiding samen de gemeenschappelijke zorg van de kinderen voor hun rekening nemen, waarbij ze die zorg kunnen verdelen in 50/50. Maar het kan ook zo zijn dat het niet exact op 50/50 basis wordt verdeeld. De voorwaarde van co-ouderschap is dat ouderschap gezamenlijk en in volledig overleg blijft voortbestaan. Als dat mogelijk is na een scheiding, is dat de allerbeste manier om de zorg en opvoeding voor de kinderen voort te zetten. Dat hebben alle studies uitgewezen. Co-ouderschap is dan echt in het belang van de kinderen.
Wanneer het echter niet mogelijk is om in onderling overleg de zorg voor de kinderen voort te zetten, wanneer er bijvoorbeeld veel ruzie is tussen de ouders over de wijze waarop die zorg plaats moet vinden, is een co-ouderschapsregeling niet in het belang van het kind.
Een goede co-ouderschapsregeling zal op een natuurlijke wijze plaatsvinden, waarbij de ouders elkaar accepteren als verantwoordelijke ouder die de zorg op zich neemt gedurende de tijd dat het kind bij hem/haar is. Belangrijk daarbij is dat er vertrouwen in de ander aanwezig is, ongeacht de wijze waarop die zorg wordt uitgevoerd. Het kan dus zijn dat de zorg bij de ene ouder er wat anders uitziet dan de zorg bij de andere ouder. Dit hoeft niet erg te zijn zolang dit binnen de grenzen van het belang van het kind geschiedt.
In de praktijk zien wij dat dat soms een grote opgave kan zijn voor ouders. Soms hebben ouders een verschillend idee over wat in het belang is van het kind, terwijl deze belangen soms best naast elkaar kunnen staan.
Als ouders in een situatie terechtkomen waarin zij niet meer openstaan voor elkaars wensen en zorgen, is een co-ouderschap niet in het belang van het kind. Een kind komt dan ongewild klem te zitten tussen twee ouders.
Als het ouderschap na scheiding niet vanzelf gaat, werken wij samen met deskundige partijen die u hierin kunnen begeleiden. Neem gerust contact op!
